روز شانزدهم دیماه سال 1338 نیمایوشیج، راهگشا و پدر شعر نوین پارسی، بدرود حیات گفت.
علی اسفندیاری که تخلص یا نام ادبی نیمایوشیج را برای خود برگزیده بود، در سال 1277 شمسی در قریه یوش از توابع شهرستان نور مازندران به دنیا آمد.
نیما در نوجوانی برای ادامه تحصیل به تهران آمد و به مدرسه سن‌لویی رفت و در آنجا زبان فرانسه را بخوبی فراگرفت و از طریق آن، آشنایی عمیقی با فرهنگ و ادبیات غرب حاصل کرد. نیما در همان مدرسه به تشویق معلم خود، نظام وفا که خود شاعری چیره‌دست بود به سرودن شعر پرداخت.
ابتدا در همان قالب کهن شعر می‌سرود و سپس به قالب‌شکنی در شعر پرداخت و بدین‌سان برای نخستین بار اولین اشعار نو توسط او در زبان فارسی متولد شد و تبدیل به یک شیوه سرودن شعر در زبان پارسی و شاعران عصر حاضر ایران شد.
کار سترگ و تاریخی نیما یک کار مجرد هنری و ادبی نبود. آزادگی روح و قلبی سرشار از عشق به مردم و آرمان آزادی و استقلال میهن و افکار ترقیخواهانه او پشتوانه‌اش در این راهگشایی ادبی بود.
نیما فرزند زمانه خود بود و نیاز اجتماعی و تحول تاریخی جامعه خویش را دریافته بود و نقش خود را به شایستگی ایفا کرد.
No comments:
Post a Comment