29بهمن ۱۳۵۲ - 18 فوريه: شهادت خسرو گلسرخی و کرامت الله دانشيان

خسرو گلسرخی در بیدادگاه شاه

بيست و نهم بهمن ماه سال 1352 خسرو گلسرخي و كرامت الله دانشيان توسط دژخيمان شاه به شهادت رسيدند. خسرو گلسرخی و كرامت الله دانشيان، از روشنفكران انقلابی و آزاده يی بودند كه در سالهای حاكميت اختناق شاه سرفراز و تسليم نا پذير به دفاع از آرمانهای انقلابی مردم پرداختند و سرانجام نيز با عبور از ميدان شكنجه و تيرباران، با خون خود بر شكست ناپذيری خلق و پيشتازان جان بركف اش گواهی دادند.

دفاعيات جانانه خسرو گلسرخی از هدف آزاديخواهانه شان، صحنه دادگاه را به افشاگری عليه رژيم شاه تبديل كرد:

”من در اين دادگاه برای جانم چانه نمی زنم و حتی برای عمرم، چرا كه فرزند خلقی مبارز و دلاور هستم” .

 گلسرخی كه در زندان، شديدا تحت تأثير اخلاق و روحيات انقلابی مجاهدخلق كاظم ذوالانوار قرار گرفته بود در دادگاه خود گفت:

 زندگی امام حسين، نمودار زندگی كنونی ماست كه جان بركف برای خلقهای محروم ميهن خود در اين دادگاه محاكمه می شويم. او در اقليت بود و يزيد، بارگاه، قشون، حكوت و قدرت داشت. او ايستاد و شهيد شد، هرچند كه يزيد گوشه يی از تاريخ را اشغال كرد ولی آنچه كه در تداوم تاريخ تكرار شد، راه حسين و پايداری او بود، نه حكومت يزيد. آنچه را كه خلقها تكرار كردند و می كنند، راه حسين است.
رژيم شاه ، گلسرخی و دانشيان را كه گناهی جز آزادگی و دفاع از حقوق و آزادی مردم ايران نداشتند، محكوم و تيرباران نمود. ترانه ی بهاران خجسته باد، سروده كرامت الله دانشيان، احساسات پاك و آزاديخواهانه او را نشان می دهد. اين ترانه در روزهای مبارزات ضدسلطنتی مردم ايران، الهام بخش مردم برای دعوت به همبستگی و اتحادعليه ديكتاتوری بود.