7 فروردين 301 – 27مارس: منصور حلاج بر سردار

حلاج

27 مارس سال 922 ميلادی مطابق با روز 26 ذيقعده سال 259هجری قمری، حسين ابن منصور حلاج از معروفترين بزرگان اهل تصوف به دارکشيده شد.

 حلاج در سال 858ميلادی در ولايت طوربيضاء از نواحی فارس به دنيا آمد. وی در جوانی برای تحصيل به بغداد رفت و در فلسفه، عرفان و تصوف، سرآمد روزگار خود شد. حلاج از نزديکان صوفيانی همچون جنيدبغدادي بود.

برخی، کراماتی را به منصور حلاج نسبت داده اند.

حلاج با ظلم و ستم دربار خليفه عباسی شديدا مخالف بود و جنايتهای آنان زير پرده دين را افشا می کرد. ازاين رو دستگاه خليفه دنبال بهانه می گشت تا وی را اعدام کند.

 سرانجام، حامدبن عباس، وزير مقتدر، خليفه عباسی باگرفتن فتوا ازآخوندهای درباری، حلاج را به جرم زندقه ابتدا 1000ضربه شلاق زدند و علاوه بر شکنجه های ديگر، او را به دار آويختند و جنازه اش را آتش زده خاکسترش را برباد دادند.

 نقل است که حلاج وقتی در زير شکنجه بود با خون خود، صورتش را گلگون می کرد و می گفت نمی خواهم رويم را زرد ببينند.

 ضرب المثل معروف فارسی که می گويد”زبان سرخ، سر سبز می دهد بر دار”، از زمان به دارکشيده شدن حلاج به خاطر افشاگريهايش رواج پيدا کرده است.

عطارنيشابوري در مورد حلاج می گويد:

چون شد آن حلاج بر دار آن زمان

 جز اناالحق می نرفتش بر زبان

چون زبان او همی نشناختند 

 چار دست و، پای او انداختند

 هرکه را با اژدهايی هفت سر

 در سرش افتاده دايم خورد و خَور

 زين چنين بازيش بسيار اوفتد 

 کمترين چيزيش سر دار اوفتد